Huis-, tuin en keukenvlinder

En alweer vloog er een vlinder in huis. Geen tuinvlinder, maar een huisvlinder! Deze keer tot mijn
verwondering in de keuken. Anders dan de bijkeuken waar ik een paar weken geleden een vlinder
tegen het raam zag zitten zonnen, maar waar het doorgaans zo’n tien graden is, is de keuken verwarmd.
Ik kan me toch niet voorstellen dat die vlinder de hele winter in onze keuken een winterslaap heeft
gedaan?! Maar hoe is hij er dan terecht gekomen? De deur tussen keuken en bijkeuken sluit met een veer
en gaat dus alleen even open als iemand erdoor loopt. Dan zou je het toch wel merken als er een vlinder
meelift?

Hoe dan ook, daar zat-ie op een bovenraam! Door het felle zonlicht leek hij op een zwart spookje.

Het filosoferen over de zin en onzin van het “redden” van dieren bij de vorige ‘huisvlinder’, maakte me
besluiteloos. Wat te doen? In het doosje bij de andere -'geredde'- huisvlinder zetten? Of hem in de tuin
laten vliegen? Er bloeit nog weinig in de tuin, alleen krokussen…

Toe maar.

   

Slaap vlindertje slaap!

Een paar weken geleden zag ik in de bijkeuken een vlinder tegen het raam zitten. Hij zat te zonnen.
Maar ik gunde hem niet de vrije vlucht, een kort en hevig leven: veel te koud buiten. In plaats daarvan
ving ik hem voorzichtig in de kom van mijn hand en zette hem in een doosje. In het doosje een dopje
met honingwater. En met doosje en al in het koude tuinschuurtje. Hup, slapen jij!

Gehakkelde aurelia in het zonnetje

Wat ben ik toch een rare diersoort. Ik en mijn medemensen. Aan de ene kant is onze ecologische voetafdruk zo groot, dat we een spoor van dode dieren achter ons laten. Hele diersoorten zijn onder onze voeten verpletterd, van mammoet via dodo naar witte neushoorn (bijna). Heel veel olifanten, apen, vossen, wolven, muskusratten enzovoort. Heel veel vogels, vissen, insecten. Nog veel meer ‘vee’. Ook ik doe daar aan mee. Ik eet weliswaar geen vlees, maar koop het wel voor mijn honden. Omdat veganistisch zo’n gedoe is, eet ik wel zuivel en eieren, al weet ik best dat alle legkippen en melkkoeien bij de slager eindigen, dat alle eendagshaantjes de kuikenversnipperaar ingaan en de pasgeboren stiertjes ook geen lang & gelukkig leven hebben.

Aan de andere kant sloof ik me uit om dieren te redden. Ik heb jarenlang stokjes bij weidevogelnesten geprikt (al wisten we dat onze loopsporen naar de nesten predatie vergroot). Ik trap op de rem als ik een kikker zie oversteken. Ik bel de dierenambulance voor een aangereden kat. Maandenlang ging ik met mijn zieke konijn wekelijks naar de dierenarts voor injecties (het konijn heeft het niet gered). En nog meer van dat moois. Natuurlijk heb ik de petitie getekend voor ‘Red de bij’. Kleine moeite.
Maar de vlinder leeft nog. Hij zit in diepe rust in zijn doosje. Nog even. Als de eerste bloesems er zijn

mag hij gaan.

Nog even slapen!

16 maart 2018