GOED-NIEUWS-VLINDERS

Donker pimpernelblauwtje op een bloem van de grote pimpernel

De Rode Lijst is niet goed voor mijn gemoed. Ik moet niet teveel denken aan de 31 soorten die daarop staan en de 17 die zijn verdwenen als standvlinder uit Nederland. Niet teveel, maar sóms is goed. Daardoor mag mijn tuin verwilderen en tuinier ik in de Kampina ten behoeve van de laatste plusminus tien gentiaanblauwtjes die daar in 2017 nog vlogen (dat is ongeveer één Blauwe Brigade-vrijwilliger per vlindertje). En worden de vlinders die ik zie mooier.

Maar er is ook goed nieuws in de vlinderwereld (met dank aan de klimaatopwarming, maar natuurlijk ook aan de inspanningen van de Vlinderstichting en de vele mensen die zich voor vlinders inzetten). Vlinders lijken door hun fragiliteit kwetsbaar, maar dat is een merkwaardige denkfout die wij, mensen, maken. Een vlo is net zo goed aangepast aan de omgeving als een olifant. De vlinder is niet kwetsbaar door zijn fragiliteit, maar door zijn afhankelijkheid van de leefomgeving. En laten wij, mensen, het daar nou steeds op voorzien hebben door onze honger naar meer.

Maar. Hier is mijn lijstje van goed-nieuws-vlinders:

- bont zandoogje (was twee eeuwen geleden nog heel zeldzaam; heeft zich in de 20e eeuw sterk uitgebreid)

- boswitje (was een onregelmatige standvlinder, maar sinds 2002 standvlinder in Zuid-Limburg)

- donker pimpernelblauwtje (verdween in 1970, herintroductie mislukte, maar vestigde zich in 2001 spontaan in het roerdal)

- grote weerschijnvlinder (een zeldzame vlinder die zich de laatste jaren uitbreidt)

- iepenpage (leek in 1984 verdwenen, maar er worden sinds de jaren negentig weer populaties gevonden)

- kaasjeskruiddikkopje (onregelmatige standvlinder die zich sinds 2009 weer in Nederland voortplant)

- keizersmantel (verdween in 1980 maar plant zich weer sinds enkele jaren voort)

- klaverblauwtje (sinds de jaren negentig een onregelmatige standvlinder in Zuid-Limburg)

- koninginnepage breidt zich laatste jaren noordwaarts uit door klimaatopwarming

- grote vos (sinds 2019 weer meer gezien in heel Nederland, zelfs ook rupsen)

- oostelijke vos (vanaf 2014 jaarlijks als invasiegast gezien in het noorden van Nederland)

- pimpernelblauwtje (verdween in 1970 maar herintroductie in 1990 is geslaagd)

- scheefbloemwitje (in 2015 voor het eerst gezien)

- staartblauwtje (was in 1933 het laatst gezien, maar wordt sinds 2019 regelmatig gezien in Zuid-Limburg)

- tijgerblauwtje (trekvlinder die sinds 2000 vaker -maar nog steeds zelden- wordt waargenomen)

- veldparelmoervlinder (verdween in 1995 maar dook weer op in 2008 en breidt zich uit)