Kameleonvlinder

Oranje luzernevlinder ligt (letterlijk) te zonnen

Over de wei dwarrelt een heldergele vlek: geel tegen een groene achtergrond, net zo opvallend als een
lampje in het donker. Het landt een paar meter van mij vandaan in het gras. En weg is het. Ik kijk mijn
ogen uit, maar kan de vlinder niet vinden. Langzaam loop ik in de richting waar hij geland is. En opeens,
nog geen meter voor me, vliegt hij op als een gele klodder verf. Weer landt hij in het gras en ben ik hem
kwijt. Dit herhaalt zich nóg een keer, maar dan heb ik precies gezien waar hij is geland, al duurt het dan
nog even voor ik hem zie zitten. Een klein streepje oranjegeel verraadt hem, maar als hij de vleugels over
elkaar heen schuift, is hij perfect gecamoufleerd. 

Later landt hij op het zandpad en legt de vleugels plat op het zand om maximaal te kunnen profiteren
van de zonnestralen. Ik verbaas me erover dat de onderkant van de vleugels behoorlijk opvallend
limoengroen zijn, helemaal niet grasgroen. Maar toch valt de vlinder tussen het gras niet op!

En wat een leuke bos haar heeft hij op zijn hoofd!

25 oktober 2019

Gele vlek tegen een groene achtergrond

… en weg is die (de vlinder is ietsje links onder het midden geland)

… perfect gecamoufleerd

De speld in de hooiberg

Rups van de heidewitvlakvlinder

Als vrijwilliger voor de Blauwe Brigade in de Kampina loop ik al een paar jaar intensief te speuren
tussen het pijpestrootjesgras. We zoeken naar de blauwe bloemen van de klokjesgentiaan (om ze te
tellen), de piepkleine eitjes van het gentiaanblauwtje daarop (ook om te tellen), de onopvallend beige
zaaddozen van de klokjesgentiaan (om zaad te verzamelen) of de ieniemienie kiemplantjes van de
klokjesgentiaan (om te zien of het zaaien succes heeft gehad). Al speurend zie je soms toevallig ander
klein grut: een vlindervleugeltje van de eikenpage (het vlinderlijfje is opgegeten door een vogel), een
cocon met eitjes van de tijgerspin, een nestje met knoopmieren of de piepkleine ronde zonnedauw.

Deze zomer had ik een voltreffer: de rups van de heidewitvlakvlinder. Een prachtig mooie rups, nog
zeldzaam ook. 

September 2019

Eerste rang

Gentiaanblauwtje legt eitjes op de knop van een klokjesgentiaan

Met z’n vijven zijn we bezig met het tellen van klokjesgentianen. Monnikenwerk, maar dan voor
vrijwilligers. Door de gentianen en de eitjes van het gentiaanblauwtje op die bloemen te tellen proberen
we vast te stellen wat het effect is van maatregelen als het zaaien van gentianen.

Iemand ziet een vlindertje fladderen. Het landt op een gentiaan. “Het is een gentiaanblauwtje” wordt
er geroepen en voorzichtig ‘sluipen’ we dichterbij. Het vlindertje scharrelt wat rond op de knop van een
gentiaan en lijkt zich niet aan ons te storen. We durven nog iets dichterbij en telefoons komen
tevoorschijn. We maken ons klein, gaan op onze knieën zitten, wrijven in onze ogen om het goed te
kunnen zien: waarachtig, ze is bezig om een eitje te leggen! Met haar achterlijf tast ze als het ware de
bloemknop af, op zoek naar het beste plekje voor haar eitje. We maken foto’s en filmpjes. We durven
amper te ademen.

Zou iemand van een afstandje een filmpje hebben gemaakt van ons, dan zou je daarop vier mannen en
een vrouw in een kring op hun knieën zien zitten, de handen gevouwen alsof ze in gebed waren (de
handen zaten om een mobieltje gevouwen), minutenlang in eerbiedige stilte.  Aanbidding van een klein
godswonder.  

Augustus 2019