Een hoger doel

Een bericht in mijn mailbox: Ben je klaar voor de tuinvlindertelling? Joepie. Ik mag weer! 

Ook al ‘mag’ ik elke dag vlinders tellen in mijn tuin, ik doe het niet. Het blijft bij af en toe een haastig
rondje. Maar als de tuinvlindertelling begint (sinds vorig jaar verlengd van één weekeinde naar een hele
maand!!!) komt er opeens systeem in mijn leven. Zodra de zon schijnt pak ik mijn grijs gemarmerd
notitieboekje, pen & verrekijker en stap de tuin in. In mijn notitieboekje verschijnen turfjes achter de
afkortingen van vlindernamen. 

Ik heb het duwtje van de tuinvlindertelling nodig (het idee dat het ergens goed voor is) om me te
verliezen in het vlinders kijken. Gewoonlijk als ik door de tuin loop zie ik de klusjes die ik nog allemaal
moet doen. Nu zie ik leuke verrassingen: een regenworm van wel 15 centimeter lang, een spin met
babyspinnetjes, een grote zweefvlieg (blijkt ‘stadsreus’ te heten), parende kevers. O, en vlinders natuurlijk. 

De camera laat ik in huis liggen, er moet wel serieus ‘geteld’ worden vind ik! Maar dan krijg ik een
witje in de kijker en begin te twijfelen: is dit misschien het scheefbloemwitje? Ik herinner me opeens
dat die een ‘holle’ zwarte vlek heeft. Ik haal de camera om het later rustig uit te kunnen zoeken en maak
foto’s. Die holle vlek is goed te zien. Nog wat foto’s. De vleugelrand is niet recht maar licht gebogen,
inderdaad, ook een kenmerk van het scheefbloemwitje. Nog wat foto’s. Ik prijs mezelf in gedachten:
goed gezien! Je eerste scheefbloemwitje!

Achter de computer blijkt dat ik 39 foto’s heb gemaakt van wat ik denk dat mijn eerste scheefbloemwitje
is. Maar al op de eerste foto zie ik, wat ik in mijn opwinding buiten alsmaar niet zag: de aders zijn
duidelijk zwart bestoven: een klein geaderd witje. Wel een beetje dom. Maar goed, ik ben leuk bezig
geweest, voor een hoger doel. Een extra turfje voor het klein geaderd witje. 

klein geaderd witje

Juli 2020