In de kleinste maat van de petrischaaltjes ligt een nachtvlindertje, als een bloemblaadje in een rond glazen kistje. In zo’n schaaltje kan ik het goed van alle kanten bekijken. Ik heb net met hulp van het vlinderdeterminatiesysteem van de Vlinderstichting en de nachtvlindergids de naam gevonden: een rozenblaadje.
Nu niet denken aan een vuurrode roos, maar aan een roos die zachtgeel begint en later een beetje roze verbloeit. Over de voorvleugel loopt een zwart zigzaglijntje. Dat hebben rozen dan weer niet. Langs de vleugelranden zijn de schubben wat afgesleten waardoor het vleugeltje een beetje doorschijnend is. In één woord: teer.
Als ik met mijn loupe kijk, zie ik een voelsprietje een béétje op en neer gaan. De laatste stuiptrekkingen. Het achterlijf is kapot en er puilt wat prut uit. Zijn het eitjes? Was ze net op weg naar een eik met korstmos erop, omdat dat is wat de rupsen eten?
Een half uur geleden dwarrelde dit rozenblaadje laag over de grond over een bospad. Mijn man zag het niet en liep het onder de voet.
Foto's zijn gemaakt met een opzet-macrolensje op de smartphone
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik vind het leuk als je een bericht achterlaat!