Nachtleven

Ik heb me dit voorjaar in het nachtleven gestort. Ik help bijvoorbeeld mee met het tellen van
ransuilnesten. Met een vergunning van Natuurmonumenten op zak mag je dan na zonsopgang de
Loonse en Drunense duinen in. Zoveel mogelijk zonder zaklamp lopen we door het bos met de oren
gespitst. Jonge hongerige ransuilen zitten ongeduldig in de buurt van het nest in een boom te wachten
tot een van de ouders een muis komt brengen. Om niet over het hoofd gezien te worden roepen ze
regelmatig: het geluid klinkt als een piepende deur. Ieieieieieieieiep! We hebben al vier nesten
gevonden, maar de bijvangst is minstens zo leuk! Jonge bosuiltjes (die weer een ander gepiep laten
horen, meer als een knarsende scharnier), nachtzwaluwen, kieviten, wulpen en een heleboel geritsel
en gekraak om ons heen. Ik heb voor het eerst van mijn leven een das gezien en jonge vosjes!

Maar ik dwaal af: de vlinders. Een keer per maand ga ik met een groepje nachtvlinderkenners (ik ga
mee voor de gezelligheid) in de Kampina nachtvlinders kijken. Er landt van alles op het laken, voor
mij allemaal eerste-keren. Zoveel nieuwe namen, dat ga ik ook niet onthouden. Maar de nachtpauwoog
vergeet ik nooit meer.

Juni 2019