Een heel klein staartje

Klokjesgentiaan met een eitje van het gentiaanblauwtje

Vandaag mocht ik in het Hageven helpen met het tellen van de eitjes van het gentiaanblauwtje.

Bij ‘ons’ in de Kampina zijn er dit jaar rond de 900 eitjes geteld, ruim het dubbele van vorig jaar. Een
vrouwtje kan ongeveer 50 eitjes leggen. Daar doet ze zo’n drie dagen over, dan is ze uitgeput. Er zijn
dus pakweg 18 vrouwtjes (en een gelijk aantal mannetjes) op de Kampina. Er mogen dan wel meer eitjes
dan vorig jaar zijn geteld, dertig tot veertig vlindertjes blijven een hele kleine, kwetsbare groep.

In het Hageven hebben ze van alles veel meer: veel meer klokjesgentianen, en veel meer
gentiaanblauwtjes. Daar kan ik enorm van genieten. En ook van het enthousiasme en de deskundigheid
van de vrijwilligers daar. Daarom ga ik graag helpen.

Als dank vertellen ze me waar staartblauwtjes gezien zijn in het Hageven, en ik krijg toestemming om
van het pad af te gaan en over een de afrastering te klimmen. Zo’n kans laat ik niet schieten, ook al heb
ik geen verrekijker of camera bij me. Na wat zoeken heb ik ze gevonden! Met veel geduld schuif ik steeds
wat dichterbij, net zolang tot ik het piepkleine staartje kan zien.

Augustus 2018