Oud en versleten

Er landt iets op een zaaddoos van de blaassilene. Zo te zien een ongewoon vlindertje, een beetje flets
van kleur. Ik gebruik mijn camera om het beter te zien. Allemachtig, wat een versleten vlinder is dat!!
Het is een icarusblauwtje, een vrouwtje, waar het hemelsblauw gekleurde mannetje dat in mijn tuin zit
en ik zo naar hadden uitgekeken!

Ik mag aannemen dat het mannetje haar al veel eerder heeft opgemerkt dan ik. Dan heeft hij haar flink
weten te verslijten! Wie weet zijn er meer mannetjes in mijn tuin (hoewel ik er steeds maar één tegelijk
heb gezien) die haar met vereende krachten uitgeleefd hebben. Of: er is een estafette van telkens een
nieuw ‘vers’ mannetje dat haar het hof heeft gemaakt. Of: ze komt van elders en is hier net uitgeput in
mijn tuin geland!?

Dit is het leuke van een tuin: het is een speeltuin voor de amateur-‘bioloog’. Ik doe mijn observaties
wanneer het me uitkomt, de ene keer een paar minuten, dan andere keer wat langer. Er rijzen vragen en
ik bedenk er ook weer zelf de antwoorden bij, niet gehinderd door tabellen of statistieken. Ik probeer
er iets van te begrijpen, maar de vragen nemen eerder toe dan af. En die nieuwsgierigheid geeft een
prettig soort opwinding, en maakt dat ik weer een rondje door de tuin loop.

Het versleten vrouwtje heb ik na die middag niet meer terug gezien. Wel zag ik de dagen erna een ‘vers’
vrouwtje, en nog steeds dat ‘ene’ hemelsblauwe mannetje.

Vers bloed

Augustus 2018