Grote ijsvogelvlinder,
verdween in 1995 uit Nederland als standvlinder
We lopen de parkeerplaats op na een lange wandeling in het natuurpark Tiveden in Zweden. Er zweeft iets tussen de auto's met de grootte van een mus, maar de zweefgang van een buizerd en landt in een leeg parkeervak. Ik kijk door mijn verrekijker en raak opgewonden: "Een vlinder, wauw, wat groot, ik weet niet wat het is, wauw, mooi!!" Zó ongeveer duikelen de woorden uit mijn mond. Ik ren met een ingehouden loopje -de jager in mij!- naar de vlinder en kijk van dichterbij nog eens door de kijker. "Wauw! Geen idee wat het is!". Ik kijk achterom -de huisvrouw in mij-: mijn familie staat bij onze auto, naar míj te kijken eigenlijk. "Kom kijken", roep ik overbodig, want ik weet al dat ze niet zullen komen. Net als de andere mensen op de parkeerplaats trouwens. Ik ga nog iets dichterbij en maak een foto. Nóg ietsje dichterbij en nóg een foto. Dat is er net een teveel en de vlinder die zich zat te warmen als een tosti, onder zich het warme asfalt en boven zich de blikkerende zon, zweeft snel maar beheerst het natuurpark in. Daar zal hij meer bekijks krijgen, denk ik, dan hier op de parkeerplaats. Want wat je op de parkeerplaats ziet, dat kan niks bijzonders zijn (tenzij het een Lamborghini of een oldtimer is).
Wat een ongelooflijk prachtige vlinder! Zó jammer dat die uit Nederland is verdwenen. Hier waren ze altijd al zeldzaam: ze vlogen alleen in Zuid-Limburg, bij Nijmegen en op Terschelling. In de jaren tachtig verdwenen ze, op een groepje op Terschelling na dat nog enkele jaren stand hield. De reden voor het verdwijnen is niet duidelijk: misschien worden er te weinig populieren gekapt, omdat ze van zonnige plekjes met populierenopslag houden. En wat extra jammer is: als we het niet weten, kunnen we ook niet gericht iets doen om het hier weer aantrekkelijk voor ze te maken.
Juli 2012
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik vind het leuk als je een bericht achterlaat!