Op bezoek bij de koningin

Ik hoopte een klaverblauwtje te zien op de Sint Pietersberg, maar dat is niet gelukt. Het maakt niet uit:
‘t was weer even leuk als eerdere jaren. Veel boswitjes deze keer, die als elfjes in de schaduw onder de
bomen dansen. Er zijn bruine dikkopjes en kaasjeskruiddikkopjes, moeilijk om uit elkaar te houden,
dus een beetje oefenen kan geen kwaad. Zo ook met de vrouwtjes van het icarusblauwtje en de bruine
blauwtjes. Op een vlinderstruik in een weiland zit een keizersmantel, ook niet misselijk.

We komen een vriendelijke man tegen die ons tips geeft waar nog andere bijzondere soorten te zien
waren. Het komt er hoofdzakelijk op neer dat je even de grens naar België moet oversteken. Wat is dat
toch met Nederland?

‘Ga ook even op d’n Observant kijken’, zegt hij, ‘daar zitten vaak koninginnenpages’. We lopen de
heuvel op en daar zijn ze inderdaad. Zeker vier exemplaren vliegen er met rustige vleugelslag,
afwisselend glijdend en fladderend rond. Op het informatiebord staat te lezen dat je, als je veel geluk
hebt, koninginnenpages kunt zien (wat ben ik gelukkig!). Er staat ook dat ze elkaar graag ontmoeten
op heuvels: hill-topping. Zeg maar: ze zoeken het hogerop. Het is al gauw duidelijk dat deze heuvel
hen toebehoort en wij slechts op audiëntie komen.

Juli 2018