Selfie met huisvlinder

Groot avondrood

Een nachtvlinder vliegt snorrend door de keuken en gaat op een balk van het plafond zitten. Het is
een mini-straaljager met olijfgroen vachtje en zuurstokroze strepen: groot avondrood. Een
indrukwekkende schoonheid. Ik word er een beetje ‘hyper’ van. Uit de schuur haal ik een trapladder
en maak wat foto’s.

Het zijn altijd opwindende momenten als een dier mijn huis in vliegt: meestal is het een vlinder,
hommel of vogel (laatst een grote bonte specht!), hoewel er ook al eens een grote sabelsprinkhaan
en een pad een bezoekje aflegden. De vogels vinden meestal zelf de weg naar buiten als ik de gordijnen
dicht doe en de deur openzet. Vlinders en hommels vang ik onder een glas, schuif een stukje papier
erover en breng ze naar buiten. Ze zijn opeens zo dichtbij: oog in oog, tastbaar. Even kruisen onze
wegen. Ik probeer altijd een foto te maken, zou ik ook doen als de koning mijn huis zou bezoeken.
Ik heb intussen een aardige collectie foto’s met “huisdieren”, natuur in huis.

Die wordt vanavond aangevuld met een groot-huis-avondrood. Gevangen in het glas kan ik hem
prachtig van alle kanten bekijken: de roze buik, de pootjes met ‘zijtakjes’, de lange antennes. Ik maak
nog meer foto’s. De vlinder komt intussen tot rust -hoewel het meer een toestand van onmacht is- en
blijft uiteindelijk zitten als ik het glas optil. Nog meer foto’s! Dan laat hij zich op mijn hand zetten en
zo krijg ik ook nog een selfie met het groot-huis-avondrood. (Zou ik ook willen als de koning op bezoek
kwam).

Ik voel de de kleine kriebelpootjes op mijn hand. De vleugels trillen, de motor draait warm,
ready for take-off, go. De donkere nacht in. Ik ben nog steeds opgewonden.

Juli 2018

De selfie is te vinden onder het tabblad 'Selfies'.